توضیحات

شاید تعجب کنید؛ مگر ما با امام زمان (علیه‌السلام) قهر هستیم که اکنون، پای آشتی به میان آمده باشد؟

در پاسخ باید گفت؛ بله، ما می‌توانیم اهل عبادت، عزاداری، عمل صالح و … باشیم، و همۀ اینها هیچ ارتباطی با امام‌مان نداشته باشد.

همان‌طور که فرزندان یک انسان بزرگ، می‌توانند اهل خیر باشند، اما پدر خویش را در گوشه‌ای رها کرده باشند.

چند سؤال ساده؛

ـ سبک زندگی ما، چه‌قدر با محوریتِ بایدها و نبایدهای یک رابطۀ صحیح میان یک پدر و فرزند، یا امام و پیرو، هماهنگ است؟

ـ در طول شبانه‌روز، یا در طول هفته، چند مرتبه، یاد امام‌مان می‌افتیم، و چقدر آثار یادِ ایشان و ارتباط قلبی با ایشان، در زندگی ما، جریان دارد؟

احتمالاً اغلب ما، با پاسخ به این دو سؤال، به قهر یا ارتباط ضعیف‌مان با حضرت صاحب (علیه‌السلام) گواهی داده، و نیاز به برقراری پیوند یا بازسازی رابطه‌مان، با تنها جلوۀ حیّ خداوند در زمین، و تنها دریچۀ هدایت الهی را احساس خواهیم نمود.

ـ بخش اول این کتاب، با تشریح هدف خلقت انسان و اثبات لزوم راهنمایان ویژه از سوی خداوند، و نوع رابطۀ حقیقی و حقوقی ما با این راهنمایان می‌پردازد.

ـ بخش‌ دوم غم‌نامه‌ای از مظلومیت، تنهایی و اضطرار امام زمان (علیه‌السلام) و بی‌وفایی‌ها و غفلت‌های ما نسبت به ایشان است.

ـ بخش سوم، به بررسی چشم انداز روشن و نویدبخش انقلاب اسلامی ایران، و نقش آن در آماده‌سازی جهان، برای ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام)، می‌پردازد.

ـ و بخش پایانی، که به وظایف عملی و نظری ما، در حق حضرت پرداخته و معنای انتظار حقیقی و روح خدمت به ایشان را تشریح می‌کند.

امید است این کتاب کمکی باشد، تا در لحظه‌ای که با امام‌زمان روبرو خواهیم شد؛ شرمسار از غفلت‌های‌مان نباشیم.