إنّ اللهَ فالقُ الحَبِّ و النَّویٰ
«اوست شکافنده‌ی دانه‌ها»
و خاک… همان رحمِ تنگ و تاریکی است که؛ دانه را در خویش پنهان می‌کند، تا آرام آرام برای شکافتن و جوانه زدن، قدرت بگیرد!
دانه‌ای که بر سطح خاک رهاست، شبیه جنینی در خارج از بطن مادر، محکوم می‌شود به سقوط… به فنا!
اوست که در میان ظلمات خاک، حجابِ دانه را می‌شکافد، و آنرا برای تو می‌رویاند!
تا ببینی و بیاموزی؛ مسیرِ سبزینگی، مسیر شکافتن حجاب‌های سخت و تاریک است!
اوست که دانه را در دل تاریک زمین می‌شکافد برای تو،
و تو؛ بشکاف حجابِ روح‌اَت را، در بطنِ ظلمانی دنیا، برای او !
او، پشتِ همین پوسته؛ منتظر درآغوش گرفتنِ توست!