«النّجومُ مسخّراتٌ بأمره!»
اوست که ستارگان در تسخیر فرمان اویند! (نحل/12)
همین ستارگان ریزی که در آسمان شب سوسو می‌زنند؛ به نظمی عمیق در عالمی که شمار کهکشان‌هایش را نیز کسی نمی‌داند؛ چیده شدند؛ تا انسان در تاریکی زمین، راه گم نکند!
گم نشدن، در تاریکیِ هزار لایِ نَفْس نیز، به مدد ستارگانی که خداوند به نظمی دقیق در زمین چیده است؛ ممکن می‌شود!
مانند ستاره‌ای در زمین طوس، که خطّ نشانِ گم‌شدگانِ سرزمین من است..