امام اول چراغ‌ها را خاموش می‌کند و بیعت را بر می‌دارد، تا اهل تردید لشکرش، بروند. و بعد برای لشکر دشمن، فریاد یاری خواهی سر می‌دهد، تا اهل تردید لشکر دشمن را به یقین برساند و برگرداند…
اما دشمن به فتنۀ «هلهله» نمی‌گذارد صدای امام به لشکرش برسد. فتنۀ «هلهله» امروز هم رسم دشمن است، تا من و شما صدای امام را نشنویم! گوش ما به کدام هلهله مشغول است؟
پرداخت آخرالزمانی به واقعۀ کربلا
با کمک هنر سازه‌های کاغذی
